Bandrów Narodowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Przez wieś przepływają potoki Jasienik oraz Królówka. Parafia ewangelicka (dziś kościelisko), istniejąca do 1940, obejmowała m.in. Steinfels, Obersdorf, Siegenthal, Prinzenthal. We wsi kościół katolicki. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi Mszaniec, znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową. Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się cerkiew greckokatolicka z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła filialnego pw. św. Andrzeja Boboli w Parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych. Pierwotnie wzniesiona została w 1825 roku w Jasieniu, a w obecne miejsce przeniesiono ją w 1974 roku. Za cerkwią znajduje się stary cmentarz z kilkoma nagrobkami.

Bandrów jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.

Wieś lokowano w 1532 na prawie wołoskim, stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W 1783 na gruntach dawnego wójtostwa w ramach kolonizacji józefińskiej osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie łańcuchówki niemieckiej. Pozostałą część wsi zwano Bandrów Narodowy. Pierwszy zbór ewangelicki w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. roku 1788, a rozebrano w 1860 r. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) dopiero powstał zbór murowany.

W 1940 koloniści niemieccy zostali przesiedleni do Rzeszy. W 1944 z Bandrowa wysiedlono część ludności ukraińskiej na Syberię. W 1951, w ramach umowy o zamianie granic, pozostali mieszkańcy zostali wysiedleni do Ukraińskiej SSR, a wieś znalazła się w granicach Polski.





 

Źródło : Wikipedia